Her seferinde sıkılmak... #sıkılıyorumcunku

Yine sıkıntılı bir gün. Bu sefer nedenini biliyorum sanırım. Anlatmak zorunda değilim ama Cumartesi günü gece olmasını pek beklemediğim, hiç olmaması gereken şeyler geldi başıma. Bir insanın söylediği şeylerin benim canımı bu kadar yakmasına anlam veremiyorum. Söylediği şeyler aslında benim çok hoşuma gidecek şeyler olmasına rağmen. Allah'tan bu söylediklerini kendisi hatırlamıyor. Hatırlasaydı kendisi muhtemelen benim yüzüme bakmak istemeyecek... Sadece tek bir şeyi yüzüne söylediğimde inkar etti, öyle bir şeyi ne olursa olsun söylemeyeceğini idda etti ama ya ben çok sarhoştum yanlış hatırlıyorum (ki detayları ile ne zaman söylediğini söyleyebilirim) yada gerçekten söylediği şeylerin gerçek olması, ona benden çok daha büyük acı verecek...

Bazı insanlar bir takım şeyleri arkadaya attıkça, öne geçecek bir çok şey bulabilir. Yaklaşık 2 aydır yaşadığım durum da bu ne yazıkki... Daha doğrusu benim değil onun son 1 aydır yaşadıkları....

Bir nevi günah çıkartıyorum burada. Benim bir günahım yok belki, ama bu konuda kendimi suçluyorum. Acaba bir insanın duygularını kendime çekme konusundaki yeteneğim çok doğru mu? Neden birisine karşı bir şeyler hissettiğimde bir şekilde yolunu bulup o insanı kendime herhangi bir şekilde bağlayabiliyorum? Neden insanlar beni her ne olursa olsun etrafında görmek istiyor?

Kendimi çok yoruyorum başka kişiler için sanırım. Bu insanlar sevdiğim insanlar olsa bile bu kadarını hakediyorlar mı? Neden insanları sürekli mutlu etmeye çalışmak zorundayım?

Neden mutlu ettiğim insanları, arkadaşlarımı, dostlarımı, sevgililerimi her seferinde bu mutluluğa boğuyorum ve daha sonrasında bana "neyin var" diye sorduklarında derdimi analtmak istemiyorum? Benim derdimi de onlara anlatmam gerekmez mi? Ettiğimiz tartışmalar hep kendimi yıprattığımla alakalı.. Neden?

İş, annem babam ve etrafımdaki insanlar özellikle son 2 aydır kendimi tamamen işime verdiğimi, bu işim yetmezmiş gibi başka işlere de kendimi yorduğumu söylüyor... Bu şekilde mutlumuyum, yoksa yaşadığım acı olayları unutmak için mi kafamı o işe veriyorum???

İsmini bilmediğim bir şarkı dinliyorum şu anda. İçinde geçen söz şu;

Bazen kendini yorarsın başkası için, ancak düşün o buna değer mi?
Eğer değmediğini bir gün anlarsan, kendini pişman hissedeceksin...
Bu lanet dünyada, bir insanı sevmek kadar lanet bir şey var mı?
Eğer gerçekten sevmek lanet bir şey ise, neden seviyorum?

Sevmem başkasını bu şekilde diye 3 sene önce söz verdim birilerine... Evet haklıydım, şimdi Allah hiç ummadığım bir anda, hatta hiç bir şekilde umudumun olmadığı bir anda tekrar karşıma çıkarttı ve herşey güzel gibi görünüyor. Neden peki?

Bir anlamı olmalı. Yüzüstü bırakıp gittiğim bir insanın, tekrar bir şekilde binlerce kilometre öteden gelipte benim evimin 1 km ötesine taşınması... Bana çok anlamsız gelmiyor... Varsa başka bir anlamı, lütfen birisi açıklasın, eğer yoksa bir anlamı, sadece bir anı olarak bu günden itibaren geçmişte kalsın....