Kaos ve değişiklik...

Tüm büyük değişikliklerden önce kaos gelir.

 Deepak Chopra

      Aradan çok zaman geçti buraya yazmayalı. En son gönderime baktım, bir buçuk yıldan fazla olmuş. Bu sürede çok şey değişti, ben değiştim, dünya değişti...

     Babamı kaybedişimin 4. yılındayım. Hala babamın ölümüne ağlayamadım ve bu durum kimsenin umurunda değil gibi. Bizi düşündüğünü iddia edip bizim mutluluğumuza haset duyan insanların olduğu bir dünyada yaşıyoruz... En acısı bunu yapanların en yakınındaki kişilerin olması...

         Sahiden, neden hep böyle saçmalıklar içerisindeyim diye çok sorguluyorum kendimi ama cevap yok. Gezmeye gidersin, "biz burada otururken siz gezip tozabiliyorsunuz", "biz .... iken siz tatile gidebiliyorsunuz" diye neden insanlar haset duyar..? Sonra kötü olan biz oluyoruz. 

      Bir insan ağzından söylediği şeyi işine geldiğinde "söyledim" işine gelmediğinde "söylemedim" diyebiliyorsa neden biz oluyoruz?

     Bir insanla konuşmuyorsan, küsüyorsan vs. ortak kişilerle neden konuşmuyor insanlar anlam veremiyorum.

        Hayatımın en zor dönemlerini atlattım, hala kendimi diri tutmaya çalışıyorum. Boğuluyorum ama kimsenin umurunda değil bu, eşimin, ailemin, annemin, kardeşlerimin...

         Hayata neden başkalarıyla aynı yerden bakmak zorundayım? Neden başkaları bir şeyler yapamıyor diye bende yapmamak zorundayım?

        Size soruyorum; neden siz eşeklik yapıyorsunuz diye ben eşek olmalıyım? Siz neredeydiniz ben çocukken dilini bile doğru konuşamadığım bir ülkede tek başımayken? Ne oldu!

         Bugün hayatımı kökten değiştirecek konularla alakalı kararlar alma arifesindeyken neden böyle salak şeylerle uğraşmak zorundayım!?

            Sizin umurunuzda olmadığımı 15 - 16 yaşımdayken anladım ben, sizin umurunuzda olan tek şey benim sizin istediğiniz kişi olmam, egonuzu tatmin edebilmeniz için.... Hayatımı çalmış olmanıza rağmen...

        Büyük bir kaos içindeyim...

        Büyük bir çaba içerisindeyim...

        Büyük hayaller içerisindeyim...

        Büyük hayallerimin peşindeyim...

     Bu "BÜYÜK"lerin hangisinde bana destek oldunuz? Anladım ki kime destek olursan ol, destek olduğun an, sadece o destek olduğun an onlar için "iyi" kişisin, "vefalı" kişisin, "hayırlı" kişisin. Destek olamadıktan sonra "KÖPEK" bile değilsin...

        Artık karar alma zamanı geldi, süre dolmadan, gecikmeden karar almam lazım, ama nasıl... Daha iyi bir hayat yaşamaktan korkar olduk bunlar yüzünden, artık sizden uzaklaştım -ki yıllar önce zaten siz benden uzakmışsınız! Bu acıyı bana yaşattıktan sonra gelip bana "laga luga" yapacak kimseye ihtiyacım yok, böyle insanlara çevremde yer yok...

        Sizin varsa o tapındığınız Allah'ınız, beni ona şikayet edebilirsiniz! Sakın benim için "ISLAH ET" diye dua etmesin kimse, sizin inancınız başkalarının hayatlarının içine sıçmayı "DOĞRU" buluyorsa sizin tanrınız sizin belanızı versin...

        Tek bir söz ile bitirmek istiyorum, bunu sizin Allah'ınızdan diliyorum;

        Benim olmayan bir hayatı bana dayatanları ALLAH ISLAH ETSİN!

        PS: Baba, seni çok özledim..!