Seni ömrümüzde unutamayacağız...

 

Baba...

Sen aramızdan ayrılalı tam olarak 140 gün, 4 ay 18 gün...

Sen aramızdan ayrılalı 3 ay 2 gün olmuştu ki torunun Umay Nil doğdu.

Biliyor musun, çenesi aynı sen... Her yüzüne baktığımda seni hatırlıyorum. 

İçim çok acıyor, sana yaşattığım aptalca şeylerin acısı belki, belki seni kaybetmenin, belki ilk torununu görememenin acısı. Ama içim sızlıyor sürekli.

Akşam karanlık bastığında aklıma geliyorsun, son dakikalarında aklından ne geçirdin diye.

Biliyor musun, seni son gördüğümde bana "Korkuyorum oğlum!" demiştin de ben sana hiç bir şey diyememiştim, elini tutmuştum sadece. Keşke o gün sana "Korkma baba" diyebilseydim...

Pişmanlıklarımı, acımı, özlemimi anlatmak mümkün değil...

Senden sonra yas tutmadım, tutmayı hak etmedim diye belki bilmiyorum ama yas tutamadım...

Seni mezarına yerleştirdiğimde, üzerine toprak atıldığında yalnızlığını hissettim ama korkma, sen orada yalnız değilsin; biz burada sensiz yalnızız...

Bizi görüyorsun biliyorum, lütfen ama lütfen bize verdiğin bu hayatı, yaşamı, bizim için verdiğin mücadeleleri, bize anlatmadığın acılarını, hislerini, sana yaşattıklarımızı, senden aldıklarımızı ve belki çaldıklarımızı, hakkını helal et.

Lütfen oradan bizi izlerken mutlu ol, sen yeterki orada mutlu ol, biz burada hiç üzülmeyeceğiz...

Ama seni çok özledik, seni çok özleyeceğiz...

Sana hayırlı bir evlat olamamış oğlun;

Burak...