Gece gece bloga sardim yine...

Gece gece bloga sardim yine... Ne zor bu millet ya. Abi yaninda bir insan varsa eger sana derdini anlatmali ya anlatmiyorsa bir guven sorunu vardir ortada diye dusunmem cok fazlasiyla normal degil mi? Baslarim boyle ise artik bende skildim bunaldim... Vallaha tek basima iken daha mutluyum ben galiba. Etrafinda kimse olmicak dertlerini anlatmiyorlar diye kimseyle tartismayacaksin vs vs vs... Kafan rahat dicem ama yine olmuyor!!! 

Her neyse 12:12 saat biri beni dusunuyor galiba (kim olduguna dair iki farkli tahminim mevcut, ikisi birden de olabili) ama yakinimdaki daha cok beni alakadar ediyor. Bilmiyorum belki yillarin vermis oldugu olgunluk ve buyukluktendir...

Bir sey sormak istiyorum; ben sizce insanlara istedikleri seyleri soyleyen birisi miyim? Bunu dusunuyorum kac zamandir ve ciddi anlamda moralim bozuluyor :/ arkadas olmaz o kadar da herhalde... Neyse hayirlisi olsun bakalim... 

Son soz olarak sunlari soylemek istiyorum;

And when I'm gone, just carry on, don't mourn

Rejoice every time you hear the sound of my voice

Just know that I'm looking down on you smiling

And I didn't feel a thing, So baby don't feel no pain

Just smile back...

Sadece kendini dusun ve kendi parcan oldugunu dusundugun seyleri...